scan(3).pdf

Piotr Gulak

Jak Dziad Borowy

ze zbójami

urządzał popas

Zmagania z Dusiołem

Grafika i projekt okładki: Mixer & e-bookowo

ISBN 978-83-7859-031-6

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e -bookowo

www.e-bookowo.pl

Kontakt: wydawnictwo@e-bookowo.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2012

Piotr Gulak: Jak Dziad Borowy ze zbójami urządzał popas | 4

Jak Dziad Borowy ze zbójami

urządzał popas

ietrzyk leciutko szumiał wśród gałęzi wiekowych

drzew. Pytał czy dawnych baśni nie znają. Rozkoły-

sał las. Przysiadł i słuchał a drzewa szeptały mu do

ucha swe niezwykłe opowieści. Wiedziały one wszystko albo-

wiem pojawiły się na ziemi na wiele tysiącleci przed człowie-

kiem. Wzrastały swoim rytmem nieporuszone, pobudzone ko-

smicznym oddechem. Najbliższe matce ziemi, która jako

pierwsze na świat wydała je wieki temu.

Głuszce tańczyły na gałęziach, przykryte czarną peleryną,

wyciągały głowy i ogony od spodu jaśniejące metalicznym po-

łyskiem. Ćwiczyły do wieczornych zalotów, wyprawiając swe

toki, strosząc piórka i rozkładając skrzydła.

Wietrzyk smagał policzki młodych, rosnących drzew, gła-

dząc wygrzewające się w słońcu liście. Ocierał naciągnięte korą

zmęczone czoła starych, wiekowych dębów, które tak umiłował

Perun, zsyłając im dla ochłody deszcze i burze. Czasem ognistą

strzałą uderzał w drzewa, zabierając któreś do siebie jako

dzielnego woja. Poniżej mknął rześko wiaterek, budząc wycho-

dzące z ziemi młode trawy. Ulatywał i podmuch brał większy,

by dla psoty strącać z drzew skradające się drapieżniki.

www.e-bookowo.pl

Piotr Gulak: Jak Dziad Borowy ze zbójami urządzał popas | 5

* * *

Ukryty w gąszczu chłopiec, obserwował idących nieopodal

wojów. Szli ciężko i powoli, obładowani orężem i bluzgami.

Zbrojni przedzierali się przez spore zarośla i kłujące krzewy,

które próbowały ich pochwycić, zatrzymać. Wokół nich rozpy-

chały się gałęziami młode buki, tocząc między sobą jak co dnia

zawzięty bój.

Młodzik od razu poznał, po strojach, jakie na sobie mieli, że

są nietutejsi. Woje już zbyt długo kluczyli, nie znając sekret-

nych ścieżek. A teraz znów przechodzili tą samą drogą zaled-

wie parę metrów od niego. Szli przez wąwóz, w którym dawno

temu płynęła szeroka rzeka. Słychać ich było wielce. Trzask

łamanych gałęzi i szczęk zbroi niósł się daleko w las.

Mirko zaledwie dziesięć wiosen sobie liczył, ale bystry był

już z niego młokos. Jak co dnia pomagał Borowemu knieje

doglądać. A o zwierzęta umiał się troszczyć, jak mało kto. Sie-

rotą się ostał, gdy mu ojca ubili zbrojni. Dobrzy ludzie go zna-

leźli, kiedy błąkał się ledwo żywy po leśnych ostępach. Odra-

towali go z rozpaczy, w której był pogrążony i do ponownego

życia wskrzesili. Chłopca przygarnął i na wychowanie wziął

żerca, tutejszy kapłan. Zaczął go, przyuczać do swojego zawo-

du. Rychło chłopiec stał się wielce pomocny a wkrótce i nie-

zbędny. Prędko się uczył i pomagał z ochotą każdemu, a o nie-

dobrych przeżyciach szybko zapomniał. Zbierał zioła i pozna-

wał mowę drzew i kwiatów. W lesie pełno miał przyjaciół, bo

znały go już wszystkie zwierzęta. Najbardziej zaś lubiły go dwa

niedźwiedzie, którym zagadki zadawał. Chodziły później nie-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: