Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobójcze.pdf

(89 KB) Pobierz
dracus.eu - Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobójcze
http://www.dracus.eu/cmspl/item/276
Random photos
Strona Domowa
Podró e
Psychologia
Internet
News
Downloads
Blog
Home
>
Psychologia
>
Suicydologia
>
Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobójcze
Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobójczego
Osoba stająca przed perspektywą rozmowy z kimś, kto podjął lub myśli o podjęciu próby samobójczej,
mo e doświadzać szeregu lęków i niepewności, które utrudniają lub wręcz uniemo liwiają jej podjęcie tego
zadania. W literaturze dotyczącej tego zagadnienia (np. Ringel, 1987; Quinnett, 1995) wymienia się następujące
przeszkody: (1) lęk przed bezsilnością, brakiem umiejętności i niepowodzeniem, (2) lęk przed popełnieniem
błędu i poczuciem winy, (3) lęk przed śmiercią, (4) lęk przed agresją, (5) lęk przed utratą to samości. Lęki te
mogą prowadzić z jednej strony do zaprzeczania zamiarom samobójczym osoby w kryzysie (np. spostrzegane
znaki ostrzegawcze są minimalizowane i trywializowane, komentuje się je mówiąc, e „kto mówi o
samobójstwie, ten go nie popełni”), z drugiej mogą prowadzić do szoku i złości (np. niezadowolenie, e osoba
myśląca o samobójstwie nie poprosiła o pomoc wcześniej). Reakcje takie uniemo liwiają lub utrudniają
udzielenie potrzebnej pomocy.
Istnieje szereg wskazówek w jaki sposób rozmawiać z osobą zagro oną samobójstwem (za Anthony,
1992; Jedliński, 1992; Quinnett, 1995; AAS, 1997):
okazać zainteresowanie osobą zagro oną samobójstwem
znaleźć odpowiedni czas i miejsce na nawiązanie rozmowy (wybranie bezpiecznego i spokojnego miejsca,
dysponowanie du ą ilością wolnego czasu na rozmowę)
zapytać czy osoba myśli o samobójstwie (w sposób pośredni, np. „Czy ostatnio źle ci się w yciu wiedzie?”,
„Czy było ci tak źle, e myślałeś/łaś o samobójstwie?”,” Czy chciałbyś/łabyś iść spać i się ju więcej nie
obudzić?” lub bezpośredni, np. ”Czy kiedyś chciałeś/łaś przestać yć?”, „Wyglądasz na bardzo smutnego/ną.
Czy myślisz o popełnieniu samobójstwa?”, „Czy myślisz o samobójstwie?”)
rozmawiać o samobójstwie w sposób otwarty i bez skrępowania, nie próbować zmienić tematu
nie eksponować spraw związanych z samobójstwem i nie zmuszać rozmówcy do podtrzymywania tego
tematu - mo e to stwarzać wra enie lekcewa enia problemów rozmówcy, a zwracania uwagi na sam fakt
samobójstwa
okazać gotowość do słuchania (skoncentrowanie się na rozmowie, nie przerywanie wypowiedzi partnera)
nie okazywać zaskoczenia i zdziwienia
dracus.eu - Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobójcze
http://www.dracus.eu/cmspl/item/276
nie pytać „dlaczego” - takie pytanie wzmaga jedynie zachowania o charakterze obronnym
pozwolić na okazywanie emocji, akceptować je
nie wyra ać adnych ocen, nie dyskutować na temat dopuszczalności i słuszności samobójstwa czy emocji,
nie dawać wykładów na temat wartości ycia
być empatycznym, ale nie okazywać współczucia i litości
nie dawać rad i nie podejmować decyzji za kogoś innego
daj nadzieję, e istnieją mo liwości rozwiązania problemu inne ni samobójstwo, ale nie dawać naiwnych
pocieszeń
przekonać o konieczności zwrócenia się o pomoc do specjalisty
nie wyzywać do podjęcia próby
zapytać, czy są jeszcze inne osoby, które powinny wiedzieć o samobójczych zamiarach rozmówcy
nie utrzymywać informacji o planach samobójczych w tajemnicy,
szukać pomocy u psychologa, psychiatry,
pedagoga szkolnego, w telefonie zaufania, ośrodku interwencji kryzysowej, poradni psychologicznej
zaprowadzić osobę mówiącą o samobójstwie do specjalisty lub po ustaleniu szczegółów planowanej wizyty
sprawdzić czy osoba rzeczywiście tam poszła (np. zapytać „Czy pójdziesz ze mną do psychologa?”, „Czy mam
ci pomóc w umówieniu się z ...?”, „Czy obiecujesz mi, e ...?”)
usunąć dostępne środki pozbawienia się ycia
W przypadku udzielania pomocy psychologicznej osobie zagro onej samobójstwem bardzo wa ne jest
równie zaakceptowanie faktu istnienia granic interwencji w sytuacji kryzysowej i zrezygnowanie z nastawionej
na sukces postawy zadaniowej (Kubacka-Jasiecka, 1992). Podjęta próba udzielenia pomocy mo e równie
okazać się nieskuteczna. Jedliński (1992) pisze o takiej sytuacji: „(...) Takie tragiczne wydarzenie mo e
wyzwalać w osobach, które pomagały bądź próbowały pomagać człowiekowi, który odszedł, silne poczucie winy
oraz upartą refleksję, e mo na było zrobić coś więcej. (...) Nie pozostawiajmy sami z tym cię arem. Poprośmy
naszego konsultanta (lub innego specjalistę w dziedzinie zdrowia psychicznego,
przyp. autora referatu)
o
rozmowę i podtrzymanie. (...) Kiedy ju podzielimy się naszym bólem i przyjdzie chwila pewnego uspokojenia,
mo emy, o ile będzie to jeszcze potrzebne, na spokojnie przyjrzeć się wspólnie z tym kimś całej sytuacji i
naszym działaniom. (...) Być mo e nasz znajomy był chory na głęboką depresję lub inną chorobą psychiczną.
Wówczas tak naprawdę to nie on odebrał sobie ycie, ale uczyniła to choroba, podobnie jak choroba fizyczna
mo e powodować śmierć. Zawsze były i będą choroby, które okazują się mocniejsze od człowieka. Jeśli chory
nie był, to jego odejście było odejściem z wyboru. Skorzystał ze swej wolności. Skorzystał z niej źle, tragicznie,
ale taka jest ju cena ludzkiej wolności. Jeśli ją ludziom przyznajemy, to zarówno do czynów słusznych jak i
niesłusznych. Praktycznie nie ma sposobu, by człowiekowi zdecydowanemu na śmierć uniemo liwić realizację
tego wyboru. (str. 76-77).
dracus.eu - Podstawy interwencji w sytuacji kryzysu samobójcze
http://www.dracus.eu/cmspl/item/276
Wyszukiwanie
Kontakt
Linki
Mapa serwisu
Dodaj newsa
Designed by Dracus *Powered by
ias.com.pl*
Based on Jetbox CMS ™.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin