ebook(8).pdf

Iwona Sobolewska

CZARNA OWCA

Grafika i projekt okładki: Anna Pietraszek

ISBN 978-83-61184-83-6

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo

www.e-bookowo.pl

Kontakt: wydawnictwo@e-bookowo.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2010

I w o n a S o b o l e w s k a : C z a r n a o w c a | 35

ZMIANY

„Najpierw rezygnujesz z drobiazgów,

potem z większych rzeczy,

a w końcu z wszystkiego.

się coraz ciszej,

aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać.

Twój uśmiech przygasa,

aż staje się tylko imitacją radości,

czymś nakładanym jak makijaż.”

Harlan Coben

Lot był długi i meczący. Zastanawiałam się jak może wyglądać moja ciotka. Angela nie

dała mi jej żadnego zdjęcia ani wskazówki jak mam jej szukać, powiedziała tylko: „Ona

na pewno cię rozpozna”, wtedy w to nie wnikałam, było mi to obojętne, ale teraz jednak

przydałaby się jakaś wiedza o niej. Z tego jedynie, co wiem nie ma męża a tym bardziej

dzieci i jest niepodobna do siostry. Jednak interesuje mnie jak się zachowuje czy będzie

zbyt troskliwa czy po prostu będzie traktować mnie jak powietrze? W końcu coś ważnego

musiało poróżnić ją i moją matkę. Dręczy mnie też ten dziwny zbieg okoliczności, podob-

no dziadkowie też zginęli w katastrofie lotniczej, kiedy mama miała tyle lat, co ja. To ra-

czej nie jest normalne. Rozumiem katastrofa swoją drogą, mogło się zdarzyć, ale iden-

tyczny wiek? Coś tu jest nie tak.

– Jagoda, prawda? – Oderwałam wzrok od swojej walizki i spojrzałam na wprost siebie.

Stała przede mną kobieta, prawdopodobnie moja ciotka. Zorientowałam się, że osoba,

przed która właśnie stoję jest tą samą, która mówiła do mnie wtedy na pogrzebie. Dopiero

teraz zrozumiałam, dlaczego zatrzymałam się na jej twarzy. Miała wtedy ten sam wyraz

zakłopotania ze szczyptą szczerości, co mama. Na pierwszy rzut oka tak jak mówiła Ele-

onora, nie była do niej podobna, ale jednak trochę je łączyło. Nie ukrywam, że zasmucił

mnie dosyć ten fakt, ale postanowiłam się opanować nie mogłam tu i teraz na środku

www.e-bookowo.pl

I w o n a S o b o l e w s k a : C z a r n a o w c a | 36

lotniska rozbeczeć się jak małe dziecko. Matylda patrzyła na mnie uważnie zapewne w

duchu dziwiąc się temu widokowi. Byłam od stóp do głowy ubrana w czerń nawet moja

walizka nie odznaczała się innym kolorem. O minie już nie wspomnę, nie zmieniła się od

czasu tragicznej nowiny. Pustka, ból, zamyślenie. Pewnie z dzieciństwa zapamiętała mnie

w nieco innym świetle. Wątpię, żebym wyglądała wtedy tak przygnębiająco. Chociaż parę

tygodni wstecz miała przedsmak tego, co ją czekało w każdym bądź razie nic na to nie

poradzę musi zaakceptować mnie taką, jaka jestem.

– Tak. Ty, znaczy pani to pewnie Matylda?

– Owszem, ale proszę tylko nie pani, może mów mi po imieniu. Tak będzie łatwiej dla

nas obu – powiedziała serdecznie. Widać było, że dla niej ta sytuacja też nie jest prosta,

ale stara się jak może.

– Dobrze. – Pomogła mi zanieść walizki do samochodu. Właściwie jak na razie wydała

się być miła, może jakoś zlecą te trzy lata, bo więcej nie mam zamiaru tu siedzieć, o nie.

Wsiadając do samochodu zauważyłam, że Matylda nie zajęła miejsca od strony kierowcy,

czyżbym jednak była, niedoinformowana? Ale nie obrączki nie ma, chyba, że w ogóle nie

jest po ślubie.

– Musimy chwilkę zaczekać, bo niestety nie mam prawa jazdy, wiesz, nie było mi po-

trzebne, no, ale z lotniska nie chciałam tachać tych bagaży piechotą – odpowiedziała

z uśmiechem na twarzy, jakby zrozumiała, co mam na myśli. – Więc poprosiłam Mikołaja.

– Nie wnikałam, w to, kim jest ów mężczyzna. Pewnie wkrótce miałam się przekonać

o tym osobiście, a w końcu Matylda nie ma w obowiązku mi się tłumaczyć. Nie minęły

dwie minuty przyszedł kierowca, w sensie Mikołaj. Tak szczerze nie żebym miała coś Ma-

tyldzie do zarzucenia, ale chyba powinna umawiać się z troszkę starszymi facetami. Prze-

cież on ma góra dziewiętnaście lat.

– Hej, sorki zagadałem się i co, już jest? – Najwyraźniej chodziło mu o mnie. Ciotka

głową wskazała mu na tylne siedzenie za nim. – Ups. Cześć, nie zauważyłem cię, ty pew-

nie jesteś Jagoda?

– Tak jakby – odparłam.

– Mikołaj – rzucił z łobuzerskim uśmiechem i w końcu ruszyliśmy. Chyba powinnam

na to jakoś zareagować, co pewnie w innej sytuacji by się stało, ale dzisiaj nie miałam

ochoty na miłe konwersacje. Owszem chłopak niczego sobie, przystojny, fajnie ubrany,

opalony, ale właściwie, co z tego. Przez całą drogę wpatrywałam się bezmyślnie w szybę,

słuchając piosenek i kątem oka oglądając żywą rozmowę moich towarzyszy. Jednak nie

za bardzo interesowała mnie jej treść.

Ktoś szturchnął mnie w ramię, najwyraźniej musiałam się trochę zdrzemnąć, bo

umknął mi moment dojechania na miejsce. Rozejrzałam się wokoło. Okolica całkiem,

całkiem. Matylda najwyraźniej mieszka na obrzeżach miasta, bo widzę tu tylko kilka do-

mów. Mikołaj wziął moje rzeczy. Ciotki dom, jeśli dobrze wnioskuję, że to ten naprzeciw-

ko. Jest niewielki, ale jakby to ująć z zewnątrz wydaje się być sympatyczny. Wejście od

www.e-bookowo.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: