07 UNACO - Śmiertelna pułapka.pdf - MacLean Alistair - gato6822

Alistair MacLean

Alastair Macneill

Śmiertelna Pułapka

Alistair MacLean

Nieżyjący autor szkocki niezwykle popularnych powieści przygodowych i wojennych, które

weszły już do kanonu literatury tego gatunku. Urodził się w 1923 roku; w wieku osiemnastu

lat wstąpił do Marynarki Królewskiej; ponad dwa lata służył na pokładzie krążownika. Po

wojnie, po ukończeniu z wyróżnieniem Glasgow University, pracował jako nauczyciel w

gimnazjum dla chłopców.

Powieść wojenna "H.M.S. Ulisses" (1955) ukazująca bardzo realistycznie przejścia załogi

krążownika uczestniczącego w konwoju przewożącym broń i wyposażenie do radzieckiego

Murmańska przyniosła pisarzowi uznanie krytyków, niezależność finansową oraz

popularność w Wielkiej Brytanii. Druga książka "DziałaNawarony" (1957) uczyniła z

MacLeana autora światowej sławy; doczekała się też nie mniej sławnej ekranizacji z aktorami

tej miary co Gregory Peck i David Niven.

W następnych latach MacLean wyspecjalizował się w pisaniu książek przygodowych i

thrillerów, stając się szybko najchętniej czytanym autorem tego gatunku na świecie. Jego

utwory przetłumaczono na kilkadziesiąt języków, a wiele z wydanych przez niego dwudziestu

ośmiu powieści zostało sfilmowanych. Oprócz "Dział Nawarony" do najgłośniejszych

ekranizacji należały "Tylko dla orłów" z Richardem Burtonem i Clintem Eastwoodem,

"Komandosi z Nawarony" z Harrisonem Fordem, "Stacja arktyczna Zebra" z Rockiem

Hudsonem, "Czterdzieści osiem godzin" z Anthonym Hopkinsem, "Przełęcz Złamanego

Serca" z Charlesem Bronsonem.

Przez kilkanaście lat MacLean mieszkał w jugosłowiańskim Dubrowniku. Tam powstały jego

późniejsze, słabsze powieści, m.in.: "Partyzanci" (1982), "San Andreas" (1984) i ostatnia,

"Santorini" (1986).

Pisarz zmarł w Szwajcarii na atak serca w lutym 1987 roku.

Alastair MacNeill

Urodził się w Szkocji w 1960 roku. Mając sześć lat wyjechał wraz z rodziną do Afryki

Południowej; powrócił do Wielkiej Brytanii w 1985 roku. Od najmłodszych lat interesował

się pisaniem; uczestniczył w konkursach literackich. W 1988 roku nawiązał współprace z

wydawnictwem Collins (angielskim wydawcą MacLeana); tam zaproponowano mu

rozbudowanie pozostawionych przez MacLeana scenariuszy filmowych o przygodach

agentów fikcyjnej organizacji antyterrorystycznej UNACO do rozmiarów pełnych powieści

(dwie pierwsze książki z tego cyklu, "Wieżę zakładników" i Air Force One Is Down, napisał

wcześniej John Dennis). MacNeill podjął się zadania. W 1989 roku ukazał się "Pociąg

śmierci", apotem jeszcze pięć książek, m.in.: "Czas zabójców" (1991), "Śmiertelna pułapka"

(1992), "Łamacz kodów" (1993).

Alistair MacLean & Ira Levin SLIVER

BEZKRESNE MORZE

Alistair MacLean & Simon Gandolfi

ZŁOTA DZIEWCZYNA

ZŁOTA SIEĆ

ZŁOTA ZEMSTA

Alistair MacLean & Alastair MacNeill

CZERWONY ALARM

CZAS ZABÓJCÓW

ŚMIERTELNA PUŁAPKA

POCIĄG ŚMIERCI*

NOCNA STRAŻ*

ŁAMACZ KODÓW*

A. W. Mykel

DZIEDZICTWO STRACHU

Pierre Quelletto

DEUS MACHINE*

Richard North Patterson

STOPIEŃ WINY

OCZY DZIECKA*

Wilbur Smith

BOG NILU

PIEŚŃ SŁONIA*

Trevanian SHIBUMI

SANKCJA NA EIGERZE

OSTATNIA SANKCJA*

F. Paul Wilson

WYBRAŃCY HIPOKRATESA

PRIMA 1994/1995

LITERATURA SENSACYJNO-PRZYGODOWA

Jeffrey Archer

ZŁODZIEJSKI HONOR

12 FAŁSZYWYCH TROPÓW

James Cameron & Duane DeMAmico

PRAWDZIWE KŁAMSTWA

Robin Cook

STAN TERMINALNY

DOPUSZCZALNE RYZYKO*

Michael Crichton

ŚMIERĆ BINARNA

WYŻSZA KONIECZNOŚĆ

Nelson DeMille

KATEDRA

CÓRKA GENERAŁA

NAD RZEKAMI BABILONU

STRZELEC WYBOROWY

RĘKA BOGA

Allan Folsom

POJUTRZE

Payne Harrison

ZDOBYĆ INTREPIDAI

CZARNY SZYFR*

Jack Higgins

MODLITWA ZA KONAJĄCYCH

KLUCZE DO PIEKIEŁ

NOC LISA

NOCNA AKCJA NA SINOS

ZAPŁAĆ DIABŁU

OKO CYKLONU

SABA

Stephen Hunter

DZIEŃ PRZED PÓŁNOCĄ

PUNKT TRAFIENIA

Geoffrey Jenkins

TAJEMNICZA WYSPA

DIAMENTOWA RZEKA

HORROR

James Herbert

PORTENT*

DUCHY ZE SLEATH*

Stephen King

GRA GERALDA

DOLORES CLAIBORNE

CUJO

NOCNA ZMIANA

SKLEP Z MARZENIAMI*

CARRIE*

MARZENIA I KOSZMARY

BEZSENNOŚĆ*

Graham Masterton

DRAPIEŻCY

ZAKLĘCI

DUCH ZAGŁADY

BEZSENNI

CIAŁO I KREW

ZEMSTA MANITOU

DWA TYGODNIE STRACHU

ZJAWA*

Przełożył JACEK MANICKI

Tytuły oznaczone "*" ukażą się w 1995 roku.

Wszelką korespondencję do Wydawnictwa PRIMA prosimy kierować pod adres: skr.

pocztowa 55, 02-792 Warszawa 78; tel./fax (22)406-184

PRIMA

Tytuł oryginału: ALISTAIR MACLEAN'S DEAD HALT

Polish translation by Jacek Manicki 1994

Opracowanie graficzne okładki: Adam Olchowik

Redakcja: Lucyna Lewandowska

Redakcja techniczna: Janusz Festur

ISBN 83-85855-56-4

Wydawnictwo PRIMA

Warszawa 1994. Wydanie I

Objętość: 19 ark. wyd., 19 ark. druk.

Skład: Zakład Poligraficzny "Kolonel"

Druk i oprawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi

Prolog

We wrześniu 1979 roku sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zwołał

nadzwyczajne posiedzenie z udziałem czterdziestu sześciu delegatów reprezentujących

niemal wszystkie kraje świata. Porządek dzienny obrad obejmował tylko jeden punkt:

eskalację międzynarodowej przestępczości. Postanowiono powołać do życia międzynarodowe

siły szybkiego reagowania, które działałyby pod egidą Rady Bezpieczeństwa Organizacji

Narodów Zjednoczonych jako Organizacja Walki z Przestępczością, czyli UNACO. Do jej

zadań miało należeć "zapobieganie międzynarodowej przestępczości oraz zwalczanie,

ściganie oraz eliminowanie osób i grup prowadzących międzynarodową działalność

przestępczą". Każdy z delegatów wysunął jedną kandydaturę na stanowisko dyrektora

UNACO, a ostatecznego wyboru dokonał sekretarz generalny.

Tajna działalność UNACO rozpoczęła się 1 marca 1980 roku.

- Na miłość boską, długo już tu nie wytrzymamy! - zawołał Earl Reid. - Robi się coraz gorzej.

Wracajmy do portu, póki jeszcze można. To nasza jedyna szansa.

Rory Milne wiedział, że Earl ma rację. Reid był doświadczonym zejmanem i znał te wody jak

własną kieszeń. Ale choć to Reid był właścicielem "Ventury", sześćdziesięciometrowego

żaglowego szkunera, decyzja, czy będą dalej walczyć z burzą, czy schronią się do

najbliższego portu, należała do Milne'a. Reid zawsze miał obiekcje co do tego układu, lecz

pieniądze, które mu płacono, pomagały uspokoić sumienie. Teraz jednak nie miał

wątpliwości, że jego obawy są uzasadnione. Ale wszystko zależało od zgody Milne'a, czekał

więc w napięciu na jego decyzję...

Wczesnym popołudniem straż przybrzeżna nadała komunikat o zagrożeniu sztormowym w

pobliżu przylądka Cod. Dziesięć stopni w skali Beauforta, prędkość wiatru do pięćdziesięciu

pięciu węzłów. Nad przylądek sztorm miał nadciągnąć o dziesiątej wieczorem. Reid był

pewien, że sobie poradzą. "Ventura" nie z takich już opresji wychodziła. Ale kiedy się

zaczęło, od razu zrozumiał, że nie jest to zwykły sztorm. Szybkość wiatru dochodziła w

porywach do osiemdziesięciu węzłów, fale sięgały sześciu metrów. Wokół szalał huragan. A

wiatr z każdą chwilą się wzmagał. "Ventura" kładła się na burtę pod naporem żywiołu i Reid

zdawał sobie sprawę, że szkuner lada chwila może pójść na dno. Musieli czym prędzej wziąć

kurs na wybrzeże Nantucket. A czas biegł nieubłaganie...

Reid nie mógł dłużej czekać na decyzję Milne'a. Zakręcił kołem sterowym na sterburtę. W

głowie zaczął mu świtać pewien plan.

W tych warunkach nie było większych szans, by "Ventura" zdołała schronić się do Madaket

Harbor; chyba że wykorzystałby ogromny potencjał gór wodnych i przy ich pomocy

wmanewrował szkuner do portu. Czegoś takiego jeszcze nigdy nie próbował. Pamiętał

dokładnie dzień, kiedy będąc ośmioletnim chłopcem obserwował przez okno swej sypialni,

jak ojciec z pomocą sztormu szalejącego koło Martha's Vineyard wprowadza do portu swój

uszkodzony trawler rybacki. Podprowadził szkuner na kurs olbrzymiej fali i ta wepchnęła go

wprost w wejście do Edgartown Harbor. Ale wówczas trawler ojca znajdował się znacznie

bliżej portu, a tamten sztorm nawet w przybliżeniu nie był tak groźny, jak ten obecny;

niemniej jednak Reid zdawał sobie sprawę, że to ostatnia deska ratunku. Ryzyko było

olbrzymie, ale musiał je podjąć.

Zawracał właśnie szkuner ku pełnemu morzu, kiedy niebotyczna fala wyrzuciła "Venturę" na

moment w powietrze, a potem cisnęła nią do podnóża kolejnej nadciągającej fali, która

załamując się nad dziobem stateczku rozbiła okienko sterówki i przemoczyła obu mężczyzn

do suchej nitki. Milne wyrżnął plecami o ścianę i w tym samym momencie odłamek szkła

przeciął mu policzek. Reid uczepił się kurczowo koła sterowego i przez głowę przemknęła

mu rozpaczliwa myśl, że chyba trzeba zwrócić szkuner ku wybrzeżu Nanrucket. Milne

podźwignął się na nogi i potarł grzbietem dłoni zakrwawiony policzek. Oczy miał

rozszerzone z przerażenia. Reid rzucił mu przelotne spojrzenie, ale nic nie powiedział.

Ciekaw był, czy sam też wygląda na tak przestraszonego. Pływał już czternaście lat, jednak

nigdy jeszcze w takich fatalnych warunkach.

- Popatrz! - zawołał Milne, przekrzykując wycie wichru.

Reid spojrzał w kierunku, który wskazywał Milne. Z początku

nie widział tam niczego szczególnego, ale po chwili to dostrzegł. Błyskające światełko w

oddali. Latarnia morska nie opodal Madaket Harbor. Reid ustalił jej położenie. Znajdowała

się jakieś czterdzieści pięć stopni na prawo od dziobu. Reidowi zdawało się do tej pory, że

płynie w jej kierunku. Z początku być może płynął, ale później fale musiały znieść szkuner z

kursu.

- Kieruj się na latarnię! - wrzasnął Milne.

- Zwariowałeś?! - odkrzyknął Reid. - Płynę do portu. To

nasza ostatnia nadzieja.

- Gdzie jest to...

Słowa Milne'a utonęły w huku następnej rozbijającej się o pokład

fali, która zalała kaskadami wody sterówkę. Milne'a cisnęło plecami na drzwi z takim

impetem, że wyważył je i jak wystrzelony z procy wypadł na zewnątrz, a wiatr porwał jego

krzyk. Przez pokład przewaliła się kolejna fala i Milne, uczepiony rozpaczliwie relingu, czuł,

jak potoki wody zmywają go za burtę. Reid złapał mikrofon interkomu i szorstkim tonem

wezwał spod pokładu trzech pozostałych członków załogi. Przez chwilę stał przed

dylematem: gdyby porzucił teraz ster i pośpieszył Milne'owi na ratunek, szkuner mógłby

jeszcze bardziej zboczyć z kursu, a co gorsza ustawić się bokiem do porywistego wichru i

rozszalałych fal. Ale jeśli załoga nie zdąży przyjść z pomocą jego towarzyszowi? Milne był

kluczową postacią całej operacji. Nawet gdyby udało im się dotrzeć do portu, bez niego

trzeba by odwołać całą akcję. W takim zaś układzie Reid mógłby się pożegnać z resztą

honorarium. A przecież była to kupa forsy...

Zablokował ster. Kiedy brnął do drzwi, szkunerem wstrząsnęło uderzenie kolejnej fali. Padł

na deski ścięty z nóg. Rozejrzał się za Milne'em. Przez moment nic nie widział. Dopiero po

chwili spostrzegł parę rąk uczepionych kurczowo słupków relingu tuż nad pokładem. Milne,

trzymający się ostatkiem sił, wisiał za burtą. Reid wiedział że Milne nie wytrzyma dłużej niż

kilka sekund. Próbował do niego krzyknąć, ale kiedy otworzył usta, wiatr wyrwał mu z nich

07 UNACO - Śmiertelna pułapka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: