hydroterapia.odt

(34 KB) Pobierz

HYDROTERAPIA

24.02.2012

 

ISTOTA MEDYCYNY FIZYKALNEJ

 

medycyna fizykalna dyscyplina med klin posługująca się swoistymi met lecz opartymi na różnych formach energii fiz występujących w środowisku przyrodniczym człowieka.

 

Fizykoterapia jest to stosowanie E fiz do leczenia rehabilitacji odnowy biol

fizjoterapia kinezyterapia fizykoterapia masaż

fizjoprofilaktyka dział mF w kt. Naturalne i wytworzone sztuczne czynniki cośtam coś tam

fizjatria nazwa używana w USA szwajcarii czechach i słowacji

 

leczenie uzdrowiskowe

rehabilitacja

 

działy fizykoterapii

termoterapia

wodolecznictwo (hydroterapia)

światłolecznictwo

elektrolecznictwo

pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości

magnetoterapie (magnetostymulacjia, pole małej częstotliwości)

sonoterapia (ultradzwięki?)

leczenie uzdrowiskowe

inhalacje

balneoterapia

 

 

podział cz. fiz:

naturalne (biosfera)

sztuczne (wytworzone przez generatory)

 

rodzaje czynnikw

termiczne

fotochemiczne UV

elektokinetyczne prądy impulsowe

mechaniczne i kinetyczne ciśnienie hydrostatyczne wody, masaż ćwiczenia fizyczne

elektrochemicz przepływ przez tkanki stałego prądu elektrycznego

 

czynniki determinyjące reakcje na borziec

siła bodźca „ bodziec tym silniejszy im więcej posiada energii”

reguła arndata-szulza: „słabe bordźce działają podtrzymująco na procesy życiowe, borźce o średniej sile działają na nie usprawniająco a silne bodźce działają niekorzystnie hamiją reakcje lub wywołują reakcje paradksalne”

 

dobór bodźca zasada”  bodziec powinien być tak silny jak to jest konieczne a jednocześnie tak słaby jak to tylko jest możliwe”

 

czas i częstotliwość bodźca 

 

musi działać na tkankę przez wystarczająco długi czas by wtwołać reakcję

częstotliwość il zab powtarzalność (1xdz, 2-3xdz) dł przerwy seria zab

powierzchnia im większa powierzchnia na którą działa bodziec tym reakcja silniejsza

 

rodzaje  odczynów

 

Rodzaj

Charakterystyka

Odzczyn minimalny (brak odczynu)

Natężenie danego czynnika fizycznego małe czas danego czynnika fizycznego krótki

progowy

Najmniejszy stwierdzalny odczyn dawka progowa

Odwracalny

Ustępujące po upływie pewnego czasu

nieodwracalny

Dochodzi do uszkodzenia tkanek zniesienie czynności zniszczenie struktury (dawka szkodliwa przekroczenie górnej granicy tolerancji

normalny

Reakcja tk na bodziec jest prawidłowa zgodna z czynnością (tk reagują w określony sposób który można przewidzieć

paradoksalny

Tkanki zmienione chorobowo lub zaburzone mechanizmy ustrojowe decydujące o odczynie (skutek odmienny od oczekiwanego np. reakcja naczyń krwionośnych na bodziec cieplny skurcz naczyń

miejscowy

Występuje w miejscu zadziałania bodźca

ogólny

Stanowi odpowiedź całego ustroju lub niektórych jego układów na dany bodziec fizyczny powstaje w wyniku wtórnych zmian zachodzących w ustroju pod wpływem miejscowego działania E lub na drodze odruchu

 

 

Różnica w reagowaniu na różne bodźce (różnych okolic ciała)

różną liczbą receptorów

różnicy ukrwienia skóry

różnicy unerwienia skóry

 

przeciętnie na 1 cm skóry przypada

10 do 25 receptorów dotyku i ucisku

4 do 12  receptorów zimna

0,3 do 2 receptorów ciepła

od 50 do 200 receptorów bólu

 

stan czynnościowy układu  zależy od pory dnia, pory roku, wysiłek fizyczny (sala, siłownia itp), w czasie wypoczynku czy po wysiłku, wiek pacjenta (silniej reagują dzieci i ludzie starsi), młodzież charakteryzuje się labilnością układu (nie używamy za silnych bodźców), po 60 roku życia wydłużamy a nie wzmacniamy bodziec, płeć,

 

 

 

aktualna zdolność reakcji na bodziec zależy od:

                     rodzaju choroby (np. mniejsza odporność na ciepło w chorobach serca, miażdżycy i cukrzycy)

                     okres choroby

                     aktualnie przyjmowanych leków

                     chwilowy stan pacjenta (np. złe samopoczucie)

 

16.03.2012

 

ELEKTROLECZNICTWO

 

galwanizacja:

 

wpływ prądu na tkanki żywego organizmu – zespół przewodników jonowych półprzewodników i izolatorów tworzących sieć przestrzenną połączonych ze sobą równolegle i szeregowo oporności i pojemności.

Przewodnictwo elektryczne tkanek: (uwodnienie i stężenie elektrolitów):

                     płyn mózgowo-rdzeniowy

                     osocze krwionośnych

                     krew

                     mięśnie

                     wątroba

                     mózg

                     tkanka łączna

                     tkanka kostna

                     tkanka tłuszczowa

 

                     zmniejszenie pobudliwości pod anodą hamowanie bólu na poziomie obwodowym, obniżenie napięcia

                     pod katodą zwiększenie pobudliwości leczenie porażeń wiotkich, terapia pobudzenie i wzrost pobudzenia.

Cechą pobudzenie jest zmiana metabolizmu. Wymiernym objawem pobudzenie jest zmiana polaryzacji błony komórkowej.

Wpływ przepływającego prądu na naczynia krwionośne

rozszerzenie naczyń krwionośnych – prąd stały wywołuje subst. rozszerzających naczynia (histaminy)

rumień cieplny (galwaniczny) odczyn ze strony naczyń krwionośnych

1 okres rozszerzenie naczyń krwionośnych (bezpośrednio po zabiegu)

2 okres osłabnięcie lub ustąpienie zaczerwienienia po 30min

3 okres głębokie przekrwienie tkanek – kilka godzin

 

przekrwienie czynne

 

naczynioruchowe powoduje:

lepsze ukrwienie i odżywienie tkanek

szybsze usuwanie szkodliwych prod. przemiany materii

 

Prądy diadynamiczne – prądy bernarfa

prąd dd – sinusoidalne zmienne jednopołówkowe wyprostowane prądy małej częstptliwości (50-100Hz)

 

rodzaje prądów

działanie biologiczne

działanie przeciwbólowe – tłumienie bodźca elektrycznych w stosunku do bodźców bólowych, bez upośledzenie przewodnictwa n. czuciowego.

Teoria kontrolowanego przepustu rdzeniowego.

Teoria humoralna: bodziec elektryczny powoduje powstawanie endorfin.

 

Endorfiny (peptydy) – substancje mające właściwości przeciwbólowe, powstające m.in. w wyniku działania bodźców bólowych.

 

Teoria kontrolowanego przepustu rdzeniowego – Teoria bramkowania bólu – teoria wall i melzacka

 

bodziec elektryczny pr DD

 

                            pobudzenie (włókien A)

 

komórki hamulcowe (rogi tylne rodz. kręg.

                            włóka czuciowych)

                           

 

hamowanie (blokowanie) dopływu impulsów do OUN (wyższe piętra)

 

                            (włókna C przewodzące ból

 

efekt przeciwbólowy

 

wpływ prądów DD na naczynia krwionośne – wzmożenie aktywności naczynioruchowej i lepsze ukrwienie tkanek (subs rozszerzające naczynia, pobudzanie właściwości nerwowych AUN)

 

mm szkieletowe – izometryczna „gimnastyka' mm – przekrwienie i obniżenie napięcia m (CP, LP)

wywoływanie skurczu m (RS MM)

 

wskazania

                     zespoły bólowe kręgosłupa i stawów kończyn

                     stany po urazach narządu ruchu

                     neurobóle

                     mięśniobóle

                     zaniki mięśni z nieczynności

                     zaburzenia krążenia obwodowego

                     zaburzenia troficzne

 

przeciwwskazania

                     przypływ prądu przez mózg i serca

                     przeciwwskazania takie same jak do elektroterapii

 

metodyka zabiegów prądami DD

                     dobór parametrów zabiegowych

                     rodzaj prądu: ściśle uzależniony od żadnego efektu  terapeutycznego

                     DF CP LP – przeciwbólowe, obniża napięcie mm

                     DF MF CP –  działanie przekrwienie i odżywcze

                     DF CP LP – zmniejszenie napięcia mm

                     RS MM – elektrostymulacja mm w zaniku prostym

                     kolejność prądów DD zestawy DD zawsze DF 2 min a potem w zależności od efekty terapeutycznego

 

im szybsza akomodacja tkanek bodźca tym krótszy czas trwania prądu

(RS MM nie powodują przyzwyczajenia)

czas zabiegu:

2-8 min (12min. Max)

prąd stały max3 mA

prądy DD natężenie wg odczuć pacjenta – RS i MM wyraźny widoczny skurcz m

 

(przewodnik metodyczny po wybranych zabiegach fizykalnych – 116str.)

 

zasady doboru elektrody

                      płytkowe (równej wielkości dostosowane do pola zabiegowego)

                      elektroda czynna – zawsze katoda

                      ułożenie: w terapii bólu (poprzecznie) elektrostymulacja m (met. dwubiegunowa)

 

izodynamiczne – są modyfikacją prądów DD – zasada ich działania polega na przemienne działanie prądów mono-fazy stałej di-fazy stałej – 3 rodzaje prądów – kiedy silniej odczuwalna jest komponenta mono-fazy (przekrwienie), - CP-izo (równowaga mono-fazy i di-fazy – zespoły bólowe, przewlekłe stany zapalne), di-faza bardziej odczuwalna (przy dyskopatiach i zwiększonych napięciach mięśni). Metodyka układania jak w DD.

 

30.03.2012

 

Prądy średniej częstotliwości hz 1 000-10 000

zalety:

                     słabsze oddziaływanie na receptory czuciowe skóry

                     ograniczony wpływ elektrochem na tkanki

                     lepsze przenikanie w głąb tkanek (związek z pojemnością charakterem oporności tkanek)

 

częs...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin