113-124 3.Konserwacja i przechowywanie pojazdów wojskowych 3.doc

Tab. 3.4. 

Ogólny podział UiSW na grupy w jednostkach wojskowych

Podziału pojazdów na grupy (grupę „K” i „E”) dokonują corocznie dowódcy jednostek wojskowych w terminie do dnia 30 grudnia na rok następny, umieszczając wykazy tych pojazdów w rozkazie dziennym jednostki. W rozkazie tym wymienione pojazdy wojskowe jako grupa „K” przeznaczona na przechowywanie długookresowe lub krótkookresowe wraz z podaniem ich typu, marki i numeru rejestracyjnego wskazywana jest także metoda, jaką będą przechowywane, ich miejsce magazynowania oraz okres przechowywania.

Przechowywanie pojazdów wojskowych obejmuje:

Ø      konserwację,

Ø      obsługiwnie (przed, w czasie i po magazynowaniu),

Ø      magazynowanie,

Ø      rozkonserwowanie.

Przechowywaniem należy objąć pojazdy wojskowe, które nie będą użytkowane w okresie dłuższym niż 30 dni. Pojazdy wojskowe wyłączone z użytkowania na okres od 30 dni do 1 roku podlegają PK, natomiast pojazdy wojskowe, których okres wyłączenia z użytkowania przekracza 1 rok podlegają PD.

Pojazdy wojskowe przeznaczone do przechowywania powinny [58]:

Ø      być sprawne technicznie, dotarte i mieć wykonane wymagane obsługiwanie okresowe:

·         przy pojazdach wojskowych przeznaczonych do PK – najbliższe planowane obsługiwanie okresowe,

·         przy pojazdach wojskowych przeznaczonych do PD – najwyższe przewidywane dla danego typu pojazdu obsługiwanie okresowe,

Ø      mieć kompletne i sprawne wyposażenie (osprzęt specjalny),

Ø      posiadać całkowicie napełnione układy materiałami eksploatacyjnymi (paliwa, oleje, smary, ciecze robocze) zgodnie z odpowiednimi normami i warunkami technicznymi,

Ø      mieć wypełnioną i kompletną indywidualną dokumentację eksploatacyjną.

Pojazdy wojskowe należy stawiać na przechowywanie niezwłocznie po wykonaniu czynności obsługowych. Czynności stawiania pojazdów wojskowych na przechowywanie należy realizować w miarę możliwości w okresie obsługiwania rocznego.

Pojazdy wojskowe ZW należy przechowywać oddzielnie od pozostałych pojazdów, podlegając przy tym PD.

Pojazdy wojskowe ponadetatowe nie mogą być użytkowane. Należy utrzymywać je
w stanie wymaganej sprawności technicznej, ukompletowane zgodnie z ustaleniami określonymi w instrukcji eksploatacji danego typu pojazdu. Pojazdy te należy postawić na PK.

Każdy pojazd wojskowy będący na „PD” lub „PK” powinien posiadać książkę przechowywania, umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym i widocznym zawierającą następujące informacje:

Ø      numer rejestracyjny (ewidencyjny) , typ pojazdu (sprzętu),

Ø      rodzaj i metodą przechowywania,

Ø      datę postawienia na magazynowanie i datę planowanego zdjęcia z przechowywania,

Ø      cykl przeglądów i obsługiwań,

Ø      dodatkowe informacje wynikające ze specyfiki pojazdu lub zastosowanej metody przechowywania (np. gdzie znajdują się: zdjęty osprzęt i wyposażenie, dodatkowe kanistry
z paliwem, akumulatory itp.).

Fakt wykonania prac związanych z postawieniem pojazdu na przechowywanie potwierdza wpisem w książce przechowywania komisja powołana rozkazem dowódcy JW.

Zdjęcie pojazdu wojskowego z przechowywania każdorazowo musi być potwierdzone
w rozkazie dziennym dowódcy JW, podając podstawę, cel oraz dane indentyfikacyjne pojazdu wojskowego.

3.4.1. Starzenie fizyczne pojazdów wojskowych podczas przechowywania

Składowe oddziaływanie takich czynników jak: temperatura, wilgotność, promienie słoneczne
i jonizujące, zanieczyszczenia atmosfery, na pojazdy nie będące w użytkowaniu uruchamiają procesy wywołujące starzenie fizyczne. Do tych procesów można zaliczyć korozję chemiczną, elektrochemiczną (atmosferyczną), starzenie smarów, olejów i tworzyw sztucznych.

Dlatego bardzo istotną i trudną sprawą jest utrzymanie bardzo dużej skuteczności ochrony przeciwstarzeniowej w całym okresie przechowywania pojazdów.

Czynnikami wpływającymi na procesy korozji są:

Ø      wilgotność powietrza,

Ø      zanieczyszczenia atmosfery - gazowe i stałe,

Ø      temperatura.

Czynniki te są nazywane czynnikami atmosferycznymi, a korozja nimi wywołana – korozją atmosferyczną. Korozja atmosferyczna to rodzaj korozji elektrochemicznej.

Wilgotność względna powietrza jest to procentowy stosunek masy wody w jednostce objętości powietrza do masy wody zawartej w tej samej objętości i  temperaturze w stanie nasycenia. Wilgotność względna powietrza określa charakter i szybkość postępowania procesów korozji, zależących w głównej mierze od grubości warstewek wilgoci znajdujących się na powierzchni metalu (rys. 3.7.).

Rys. 3.7.  Zależność prężności pary wodnej od temperatury

Obniżenie temperatury powietrza zawierającego parę wodną, powoduje wzrost jego wilgotności względnej aż do osiągnięcia stanu nasycenia (strzałka). Temperaturę powietrza, w której osiąga ono stan nasycenia parą wodną, nazywa się punktem rosy.

Jeżeli na powierzchni metalu wykropli się z otaczającej atmosfery woda w ilości wystarczającej by mogła stanowić elektrolit, spowoduje to wystąpienie miejscowego procesu elektrochemicznego. Szybkość przebiegu tego procesu zależy głównie od grubości warstewki wody wykroplonej (osadzonej) na powierzchni metalu, jakości tej powierzchni i  znajdujących się na niej zanieczyszczeń (rys. 3.8.).

Rys. 3.8.  Zależność szybkości postępowania korozji atmosferycznej
od grubości warstwy wykroplonej wody - K na powierzchni metalu

Obszar I jest charakterystyczny dla korozji atmosferycznej – suchej. Pokrywająca metal warstewka wody jest zbyt mała, by pełnić rolę elektrolitu.

Obszar II odpowiada korozji atmosferycznej, przy której warstewka wykroplonej (osadzonej) wody spełnia rolę elektrolitu, a nie utrudnia jeszcze dostępu tlenu do powierzchni metalu.

Obszar III zmniejszenie szybkości korozji jest spowodowane utrudnionym dostępem tlenu do powierzchni metalu przez widoczną warstwę wody. Jest to tzw. korozja atmosferyczna – mokra.

Temperatura powietrza wpływa na szybkość przebiegu korozji atmosferycznej, przede wszystkim pośrednio, zmieniając wartość wilgotności względnej. Obniżenie temperatury poniżej punktu rosy powoduje wykroplenie wody z powietrza, co daje początek procesowi korozji (rys. 3.9.).

Rys. 3.9. Korodowanie próbki stali w zależności od wzrostu wilgotności względnej powietrza dla różnych zanieczyszczeń: 1) powietrze czyste; 2) 0,01% SO2;
3) krzemionka + SO2; 4) siarczan amonu + SO2; 5) sadza + SO2

...