Temat: Budujemy zaufanie.
Cele lekcji:
wychowawcze:
§ stworzenie okazji do zastanowienia się nad problemem zaufania i do przeanalizowania własnych relacji z ludźmi;
§ stworzenie okazji do okazania zaufania członkom grupy oraz do przeżycia odpowiedzialności za druga osobę;
dydaktyczne:
§ wyodrębnienie zachowań i cech wzbudzających zaufanie;
§ wyodrębnienie zachowań wzbudzających zaufanie;
§ wyodrębnienie cech wzbudzających zaufanie.
Metody kształcenia:
ćwiczeniowe: praca pod kierunkiem nauczyciela;
słowne: pogadanka, dyskusja.
Formy organizowania lekcji: praca zbiorowa, praca indywidualna, praca grupowa.
Środki i materiały dydaktyczne:
· kartki,
· arkusze,
· mazaki.
Bibliografia:
· Jakubowska B., Jakubowski B., Łypacewicz A., Rylke H., (red.), Ja i inni, WSiP, Warszawa 1989;
· Johnson D. W., Umiejętności interpersonalne i samorealizacja, PTP, Warszawa 1985;
· Rylke H., Klimowicz B., Szkoła dla ucznia. Jak uczyć życia z ludźmi, WSiP, Warszawa 1992.
A. TOK LEKCJI
I. WSTĘP
1) Czynności organizacyjno – porządkowe
2) Przygotowanie do lekcji – pogadanka na temat tego, czym jest zaufanie.
II. OPRACOWANIE
3) Uczniowie zastanawiają się jakich bohaterów literackich obdarzyliby swoim zaufaniem. Wybierają swoich kandydatów i prezentują ich jako osoby godne zaufania. W podsumowaniu uczniowie mogą porozmawiać:
- czy w swoim otoczeniu widzą osoby o podobnych cechach;
- w jakim stopniu są to cechy rzadkie, a w jakim powszechne;
- czy i jakie cechy budzące zaufanie sami mają
4) Każdy uczeń przywołuje w pamięci obraz osoby, której ufa. Na kratce wypisuje zachowanie tej osoby – to wszystko, co powoduje, że właśnie jej ufa. Następnie uczniowie łączą się w 4 grupy. W grupach wypisują na arkuszach zachowania, które wspólnie uważają za budzące zaufanie. Grupy prezentują swoje listy i wspólnie na planszy wypisują te zachowanie, które uważają za najważniejsze. Każdy na kratce określ a w skali 1-5, w jakim stopniu on sam przejawia poszczególne zachowanie w kontaktach z innymi ludźmi. Chętni mogą podzielić się swoimi refleksjami z klasą. W podsumowaniu uczniowie mogą porozmawiać:
- w jakim stopniu uczniowie wobec siebie prezentują wymienione zachowania;
- czy zależy im na zaufaniu innych i co mogą zrobić, by je zwiększyć.
5) Uczestnicy dzielą się na około 10 osobowe grupy i tworzą dość ciasne kręgi. Jedna osoba z każdego kręgu staje w środku koła, zamyka oczy, usztywnia ciało i upada na wyciągnięte dłonie kolegów. Ci podają sobie delikatnie bezwładna osobę tak, aby nie upadła na ziemię. Ćwiczenie to powtarzamy zachęcając, by wszyscy wzięli w nim udział.
W omówieniu należy zwrócić uwagę na odczucia uczniów:
- czy łatwo im było zaufać innym;
- co czuli, gdy mieli upaść na ręce kolegów;
- co czuli, gdy poszczególne osoby zawierzały im siebie.
III. ZAKOŃCZENIE
6) Dyskusja ukierunkowania pytaniami:
- czym jest zaufanie;
- komu warto ufać;
- dlaczego ufam.
Kaacha91