Koontz Dean - 01 - Zabójca strachu.pdf - Cykl Moonlight Bay - agusiaw77

Dean R. Koonz

Zabójca Strachu

Fear Nothing

I tom Moonlight Bay

Przełożył Paweł Korombel

Data wydania oryginalnego: 1998

Data wydania polskiego: 2002

Jest ciężar do dźwigania

i droga do przebycia.

Jest ciężar do dźwigania

i cel, co nam umyka.

Jest ciężar do dźwigania,

wolno go złożyć nam.

Ten ciężar, to my sami,

stąd tam, stąd tu, stąd tam.

„Księga policzonych smutków”

Robertowi Gottliebowi,

za którego wyobraźnię, geniusz i poświęcenie

dziękuję losowi każdego dnia.

Część Pierwsza

Zmierzch

W rozświetlonym świeczkami gabinecie zadzwonił stojący na biurku telefon, a ja

już wiedziałem, że szykuje się straszliwa zmiana.

Nie mam zdolności ponadzmysłowych. Nie widzę żadnych zwiastujących znaków

na niebie. Moje oko nie czyta przyszłości z linii dłoni i nie mam umiejętności Cyganów,

którzy w fusach po herbacie wypatrują ścieżek losu. Jednak umierał mój ojciec i spę-

dziwszy poprzednią noc przy jego łóżku, ocierając mu pot z czoła i słuchając, z jaką

trudnością oddycha, wiedziałem, że zbliża się koniec. Po raz pierwszy jak żyję — skoń-

czyłem dwadzieścia osiem lat — dotkliwe poczucie utraty i samotności napawało mnie

straszliwym lękiem.

Jestem jedynym synem, jedynym dzieckiem. Matka zmarła dwa lata temu. Jej śmierć

wstrząsnęła mną, ale przynajmniej mama nie musiała walczyć z długotrwałą chorobą.

Poprzedniej nocy, tuż przed brzaskiem, wróciłem wyczerpany do domu. Jednak nie

spałem długo ani dobrze. Teraz wychyliłem się z fotela i telepatycznie starałem się spra-

wić, by telefon zamilkł, ale na próżno.

Pies też wiedział, co oznacza dzwonienie. Cicho wyszedł z cienia w światło świec

i wpatrywał się we mnie zasmucony. W przeciwieństwie do swoich pobratymców, on

wytrzymuje ludzki wzrok, póki mu się to nie znudzi. Zwykle zwierzęta patrzą na nas

przelotnie — potem odwracają wzrok, jakby wyprowadzone z równowagi czymś, co

dostrzegają w ludzkich oczach. Być może Orson widzi to, co inne psy, i być może też jest

zaniepokojony, ale nie onieśmielony.

Dziwny pies. Ale to mój pies, wierny przyjaciel i kocham go.

Przy siódmym dzwonku poddałem się nieuchronnemu i podniosłem słuchaw-

kę. Dzwoniła pielęgniarka ze Szpitala Miłosierdzia. Rozmawiając z nią nie odrywałem

spojrzenia od Orsona.

Ojciec szybko tracił siły. Pielęgniarka zasugerowała, bym natychmiast przyjechał.

Gdy odłożyłem słuchawkę, Orson podszedł do fotela i położył kudłaty czarny łeb

na moim podołku. Zapiszczał cicho i polizał mi dłoń. Nie pomachał ogonem.

Koontz Dean - 01 - Zabójca strachu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: